Hip-hopowy rynek wydawniczy

Największe zasługi dla rozwoju hip-hopowego rynku wydawniczego ma do dziś istniejące SP Records Sławomira Pietrzaka i upadły w 2010 roku, reaktywowany bez większego powodzenia, RRX Krzysztofa Kozaka. Pietrzak odpowiada za pierwsze płyty Kalibra 44 i Wzgórza Ya-Pa-3, Kozak zdominował koniec lat 90., mając w katalogu całą ówczesną czołówkę: DJ’a 600V, Warszafski Deszcz, Zip Skład czy JedenSiedem. Lata 2001–2010 należą już do oficyn niezależnych, autorskich: Asfaltu Marcina „Tytusa” Grabskiego (m.in. Fisz, Łona, O.S.T.R.) i Blendu Marka „Pro” Gluzińskiego (Grammatik, Fenomen, Kasta i niszowe, bardzo ważne wydawnictwa, takie jak Tymon, Siny czy Poema Faktu).

Bardzo istotną rolę odgrywają wydawnictwa zakładane przez ważnych raperów i odzwierciedlające ich preferencje – Sokół dba, by Prosto nie odeszło za bardzo od ulicy, Mes wraz z Pjusem i Stasiakiem w Alkopoligamia.com flirtują z g-funkiem i soulem, zaś Tede w Wielkim Joł prezentuje nowoczesny repertuar rozrywkowy. Labele nastawione są na odcinanie kuponów od mody na hip-hop – UMC/My Music i Camey Records z tego segmentu rynku właściwie się wycofały. Od 2004 roku można bowiem datować czas słabszej sprzedaży hip-hopowych płyt. Rzadkie sukcesy (złote płyty dla O.S.T.R.) są tu wyjątkiem potwierdzającym regułę. Dopiero 2010 roku przyniósł ożywienie – Zapiski z 1001 nocy Eldo, Mixtape Prosto, Tylko dla dorosłych O.S.T.R., Fuck Tede/Glam Rap Tedego czy Totem Leśnych Ludzi donGURALesko to wszystko albumy notowane na wysokich miejscach oficjalnej listy sprzedaży OLiS.

Co ciekawe, wyznacznikiem polskiego hip-hopowego rynku wydawniczego jest to, że słabo na nim radzą sobie duże wydawnictwa, tzw. majorsi. Za ostatnią tendencję można uznać powoływanie do życia wyjątkowo drobnych podmiotów. Wspomniany donGURALesko udowodnił jednak, że tak kameralna wytwórnia jak Szpadyzor Records jest w stanie osiągnąć szczyt OLiS. Dobrze na rynku odnalazł się również niewielki Step (złota płyta dla PIH).

 

Krytyka hip-hopowa w Polsce ma słabą pozycję. Z początkiem 2007 roku zakończył działalność wysokonakładowy „Ślizg”, w 2010 roku przestał ukazywać się „Magazyn Hip-Hop”. Rolę szczególną odgrywa radio. Wciąż istnieją dwie zasłużone audycje – prowadzona od 1995 roku, kojarzona z postacią raperki i organizatorki Aśki Tyszkiewicz „WuDoo” w Polskim Radio Szczecin oraz emitowana od 2000 roku w Polskim Radio Białystok prowadzona przez Roballa i EsDwa „HiphOpera”. W 2010 roku do Trzeciego Programu PR wrócił Hirek Wrona, zastępując wcześniejszy „Czarny piątek” zbliżoną repertuarowo, obejmującą hip-hop, funk i soul „Czarną nocą”. Ceniony jest „Hip-Hop Kampus”, program Michała „Proceente” Kosiorowskiego i Artura „Kuentina” Augustyniaka w uniwersyteckim Radio Kampus.

Najchętniej odwiedzaną stroną internetową jest hip-hop.pl (46 344 użytkowników dziennie). Na dalszym miejscu plasują się: opiniotwórczy, nagrodzony Webstarem Popkiller (5232 użytkowników), tabloidowy Rap Pudelek (3844 użytkowników), Rap Duma (2242 użytkowników) i HH Respect (1174 użytkowników).

fragment tekstu: Marcin Flint Muzyka hip-hop,
w: Raport o stanie muzyki polskiej, Warszawa 2011

 

Kategorie

Edukacja muzyczna hip-hop / pop / rock / alternatywa