Jazz na płytach 2016
Na swe 77. urodziny Zbigniew Namysłowski nagrał płytę, którą zaliczam do jego najlepszych: Polish Jazz? Yes! W dziewięciu nowych kompozycjach obok lidera grają jego syn Jacek (puzon), Sławek Jaskułke (fortepian), Paweł Puszczało i Andrzej Święs (kontrabas), Grzegorz Grzyb (perkusja). Melodie i rytmy ludowe połączone z wybornym jazzem jeszcze raz potwierdzają oryginalność muzyki Namysłowskiego.
Firma Warner Music Poland wznowiła na kompakcie słynną płytę Krzysztofa Komedy Astigmatic. Zarazem zaczęła realizować swój plan wydania wszystkich płyt serii Polish Jazz.
Nagrana solo na kontrabasie płyta Blues for Charlie (2015) Darka Oleszkiewicza to piękny w wyrazie hołd pośmiertny, złożony przez naszego basistę Charliemu Hadenowi, jego mentorowi na kalifornijskiej ziemi. Interesującą acz nie jazzową płytę ze swoim II Koncertem skrzypcowym i innymi utworami wydał Krzesimir Dębski wraz z Polską Orkiestrą Radiową i solistami: skrzypkiem Łukaszem Błaszczykiem i kontrabasistą Adamem Boguckim (2015). W czerwcu odbyła się w Filharmonii im. M. Karłowicza w Szczecinie premierowa prezentacja symfoniczno-jazzowych utworów Włodzimierza Pawlika (m. in. II Koncertu fortepianowego) z jego najnowszej płyty 4 Works 4 Orchestra. Pianista Wojciech Gogolewski wziął na warsztat piosenki Skaldów, dając płytą Medytacje wiejskiego listonosza jazzowego - kolejny przykład czerpania przez naszych jazzmanów inspiracji w polskiej muzyce rozrywkowej, tej najlepszej. Grażyna Auguścik nagrała płytę Szeptem, poświęconą polskim melodyjnym piosenkom z lat 50. i 60., w jazzowej oprawie tria Andrzeja Jagodzińskiego. Przeciwieństwem jakiegokolwiek udziwniania jest płyta wokalistki Krystyny Durys Tribute to Ladies of Jazz, ze standardami znanymi z wykonań Elli Fitzgerald, Billie Holiday i innych wielkich wokalistek amerykańskich. Ceniona wokalistka Krystyna Stańko na płycie Novos Anos nagrała bossa novy, głównie A. C. Jobima. Do udanych płyt zaliczam także Chaos pełen idei Wojciecha Mazolewskiego oraz Sufię Dominika Bukowskiego.
W nurcie „jazz i muzyka poważna” muzycy zespołu Cup of Time flecisty Ryszard Borowskiego zajęli się fragmentami kompozycji Cezarego Francka, Ludwiga van Beethovena, Wolfganga Amadeusza Mozarta, Jana Sebastiana Bacha, Fryderyka Chopina, Antonina Dworzaka i… Theloniousa Monka, łącząc je w formę ujazzowionych quasi-fug pod nieco zmyłkowym hasłem Baroque Revisited. W tymże nurcie mieści się płyta Lutosławski Retuned (2016) klarnecisty Szymona Klimy, pianisty Piotra Wyleżoła i kontrabasisty Adama Kowalewskiego z jazzowymi adaptacjami pięciu Preludiów tanecznych kompozytora, dająca dobry przykład „odmłodzenia” tych utworów bez utraty kontaktu z ich oryginalnym charakterem. Nowy solowy kompakt Piotra Orzechowskiego Preludes and Improvisations nawiązuje do 24 preludiów i fug Jana Sebastiana Bacha. Nie jest to modna ostatnio w Polsce „dekonstrukcja”, lecz seria impresji, z Bachem w tle. Orzechowski zagrał też w siedzibie NOSPR partię solową Koncertu na klawesyn i orkiestrę smyczkową op. 40 Henryka Mikołaja Góreckiego(tenże utwór, ale zaaranżowany na fortepian i zespół, wykonał w ramach festiwalu „Solidarity of Arts 2015” Leszek Możdżer z Motion Trio). Sześć atonalnych Miniatur fortepianowych Arnolda Schönberga „zdekonstruowali” Mateusz Kołakowski, Alan Wykpisz i Bartłomiej Korelus na płycie Schönberg. Płyta Nikoli Kołodziejczyka Barok progresywny otrzymała nagrodę „Fryderyka” w kategorii „album roku – muzyka jazzowa”. Pianista Krzysztof Dys nagrał wraz z Pawłem Pańtą i Krzysztofem Szmańdą płytę, której nazwa mówi sama za siebie: Play Bach, Beethoven, Małecki.
Wars i Kaper cieszą się nadal zainteresowaniem naszych jazzmanów. 9 utworów Bronisława Kapera nagrał w Los Angeles Kuba Stankiewicz (z Darkiem Oleszkiewiczem i znanym amerykańskim perkusistą Peterem Erskinem). Trębacz kanadyjski polskiego pochodzenia Jacques Kuba Seguin wraz z Adamem Bałdychem nagrał w Montrealu płytę Litania Project, dedykowaną Tomaszowi Stańce. W Meksyku Adam Pierończyk nagrał płytę Monte Alban, pod wrażeniem wyprawy na ogromny i tajemniczy płaskowyż zabudowany starożytnymi piramidami. Odrodził się słynny zespół Urbaniaka Constellation; pod tą nazwą ukazała się płyta, na której obok lidera zagrali Orzechowski, Wykpisz, saksofonista Mateusz Śliwa i perkusista Paweł Dobrowolski. Tribute to Henryk Majewski to płyta, którą Robert Majewski oddał hołd swemu ojcu. „Oto jazz, piękny i mocny”, skomentował ją Janusz Szprot. Piękny i mocny jazz nagrał na płycie Project Krzysztof Popek (z zespołem w składzie: Popek – flet, Piotr Wojtasik – trąbka, Flugelhorn, Rumun Nicolas Simion – saksofon tenorowy, klarnet basowy oraz Amerykanie: George Cables –fortepian, Cameron Brown– kontrabas, Victor Lewis– perkusja). Dorota Miśkiewicz nagrała płytę Piano.PL, na której kilkanaście ładnych polskich piosenek wykonuje wybrana przez artystkę plejada pianistów. Sekstet pianisty Kamila Piotrowicza (z „nowymi twarzami” – alcistą Kubą Więckiem, tenorzystą Piotrem Chęckim i trębaczem Emilem Miszkiem) nagrał muzykę po części nawiązującą do twórczości Andrzeja Trzaskowskiego z lat 60. Interesujące płyty nagrali gitarzysta Przemysław Strączek (Asian String Connection – Three Continents) i pianista Kajetan Borowski (Totem).
Nurt „sakralny”, ostatnio osłabły, reprezentowały trzy przejmujące płyty: bożonarodzeniowa Marka Bałaty i Dominika Wani Kolędy Impromtus, pasyjna Witolda Janiaka i Adama Rymarza (wokalisty pod wpływem Marka Bałaty) Stabat Mater oraz patriotyczno-religijna Michała Kulentego Dusza w uszach.
Krystian Brodacki
2017-04-19