Obecność polskiego jazzu na scenie międzynarodowej
Sytuacja środowiska jazzowego na tle całego rynku muzycznego w Polsce nie wygląda różowo, należy jednak zauważyć, że polscy artyści jazzowi są muzykami wysoko cenionymi na świecie. Świadczyć może o tym zwiększająca się liczba przedsięwzięć płytowych polskich jazzmanów wydawanych poza granicami kraju.
Spektakularnym przykładem może tu być Tomasz Stańko, od lat związany ekskluzywnym kontraktem z jedną z najważniejszych na świecie jazzowych oficyn ECM, Marcin Wasilewski, również wydający w barwach monachijskiej wytwórni, Leszek Możdżer, nagrywający niektóre swoje płyty w niemieckiej ACT Music, albo Adam Pierończyk, od lat publikujący swoją muzykę w Pao Records lub ostatnio w Jazzwerkstadt Records, w końcu też Aga Zaryan, której jako pierwszej artystce z Polski udało się wydać płytę w legendarnej Blue Note Records. Szacunek zachodnich prestiżowych wydawnictw zdobyli sobie też artyści mniej popularni, jak Bartłomiej i Marcin Olesiowie – pierwsi Polacy nagrywający dla legendarnej HatHut Records (na początek 2012 roku zaplanowana jest druga płyta z ich udziałem), Piotr Wyleżoł i Rafał Sarnecki – mogący pochwalić się debiutami płytowymi w barwach hiszpańskiej firmy Fresh Sound i Paweł Kaczmarczyk, który wydał album w ACT Music.
O jakości muzyki tworzonej przez polskich artystów jazzowych zaświadczyć mogą także pochlebne recenzje w zagranicznych mediach, a także ważne w środowisku nagrody, jak choćby uznanie przez freejazz-stef.blogspot.com, prestiżowy blog o muzyce freejazzowej, za najlepszą płytę 2010 roku Passion Wacława Zimpela wydaną przez Multikulti Records.
Wyróżniają się także w skali światowej polscy wydawcy. Krakowska oficyna wydawnicza Not Two Records przez ostatnie lata opublikowała ogromną liczbę nagrań muzyków z Europy i USA. W tym gronie są tak doceniane postacie światowej sceny, jak Anthony Braxton czy z młodszego pokolenia Ken Vandermark. Rosnącą pozycję Not Two odnotowano na świecie w specjalistycznych rankingach, a jej płyty są dostępne w internetowych sklepach na całym świecie.
Kiedy nałożymy na to wszystko ogromną koncertową aktywność polskich jazzmanów starszego i młodszego pokolenia oraz bardzo liczne zaproszenia do wspólnych przedsięwzięć twórców ze świata, to wyłoni się obraz bardzo dobrze radzącego sobie na rynku muzycznym środowiska. Sukcesy polskich muzyków jazzowych można byłoby wyliczać jeszcze długo, pamiętać jednak musimy, że jest to w największej mierze efekt operatywności, kreatywności oraz imponującego zapału samych twórców, a nie skutek wsparcia, jakiego mogłyby udzielić ich poczynaniom przeznaczone do tych celów instytucje kultury.
fragment tekstu: Maciej Karłowski Muzyka jazzowa,
w: Raport o stanie muzyki polskiej, Warszawa 2011