• W Polskim Radiu pierwsze stałe cykle audycji poświęcone muzyce dawnej to połowa lat 70. Ewa Obniska przedstawiała niedostępne wówczas szerokiej publiczności nagrania zagranicznych zespołów, omawiając utwory w szerokim kontekście historycznym i kulturowym, skupiając się również na tłumaczeniu problematyki związanej z tym rodzajem wykonawstwa. Wiktor Aleksander Brégy prezentował pierwsze w dziejach fonografii rejestracje barokowych oper.

  • Dwójka od wielu lat zajmuje czołowe miejsce w polskim eterze pod względem oferty programowej skupiającej się na kulturze wysokiej. W strukturze gatunkowej programu muzyka zajmuje pierwszą pozycję – w roku 2012 stanowiła 62,1% całkowitego czasu emisji. W porównaniu z rokiem 2011 odnotowano spadek o 2,1 punktów procentowych, wynikający ze zwiększenia ilości słowa i publicystyki w audycjach muzycznych (w roku 2011 – muzyka zajmowała 64,2% czasu emisji). Spadek liczby godzin emitowanej muzyki (wszystkich gatunków) był więc minimalny.

  • Nawiązując do słownikowego sensu wyrazu „alternatywny”, rozumie się przezeń twórczość, która stanowić może kontrpropozycję wobec treści klasyfikowanych jako mainstream, aczkolwiek funkcjonuje w pokrewnym obszarze stylistycznym i charakteryzują ją wspólne inspiracje i podobne cele artystyczne. Muzyka alternatywna powstaje zwykle w poczuciu pewnego istotnego braku, wyczerpania, w opozycji wobec konserwatyzmu. Bardzo często wiąże się z brakiem możliwości przemówienia, wywołanym monopolizacją rynku i środków przekazu przez koncerny i organizacje muzyków. Pozwala zaistnieć odrębnemu środowisku i ukazać inne, kontrastowe spojrzenie na rudymenty. Termin ten krzyżuje się z innymi określeniami, jak „podziemie”, „off”, „niezależny”.

  • Jednym z efektów przewartościowań ostatnich dwóch dekad jest postrzeganie współczesnej muzyki poważnej, zwłaszcza tej powstającej od lat 50. XX wieku, jako zjawiska w znacznym stopniu oderwanego od historycznej muzyki poważnej („...
  • Swobodna improwizacja

    29-03-2024  | Autor: Antoni Beksiak
    Swobodna improwizacja jest ideą twórczą powstałą na skrzyżowaniu konsekwencji freejazzowych przełomów lat 60. oraz dokonań twórczości kompozytorskiej drugiej połowy XX wieku, w szczególności w jej aspekcie antydeterministycznym,...
  • Twórca poza hierarchią

    29-03-2024  | Autor: Antoni Beksiak

    Na Zachodzie interesującym zjawiskiem, związanym z przekształceniami w hierarchii sztuk, jest pojawienie się postaci „twórcy totalnego” – artysty, który z równym sukcesem artystycznym działa w obszarze zbliżonym do muzyki rozrywkowej (w szczególności w ramach kultury klubowej), jak w najbardziej „ambitnych” dziedzinach muzyki awangardowej, nierzadko zresztą przybywając z okolic tej pierwszej.

  • Instalacje, multimedia, interakcje w polskiej perspektywie to bardzo ciekawy temat – nie z powodu szczególnego bogactwa, a jako studium twórczości „bezpańskiej”, niemającej w kraju tradycji i funkcjonującej pomiędzy środowiskami.

  • Rok 2012 okazał się przełomem dla kreatywnego zaplecza sceny alternatywnej. Z powodzeniem działała cała sfera małych wydawnictw, których nie można było zaliczyć ani do fonograficznych gigantów (majors), ani do średniej wielkości oficyn niezależnych. Mowa tutaj o drobnych firmach, które wydają zazwyczaj od kilku do kilkunastu tytułów rocznie, w nakładach rzadko przekraczających 1500 egzemplarzy. Produkują kasety i płyty winylowe, często na wyjątkowym poziomie edytorskim. Część z nich nabiera wręcz charakteru dzieł sztuki.

  • Analizując kształt życia muzycznego odzwierciedlający przemiany strukturalne, należy rozpoznać także nową sytuację w dziedzinie edukacji muzycznej. Wcześniej podział na artystów samouków i formalnie wykształconych przebiegał z grubsza według ...
  • Krytyka w obszarze zjawisk nazywanych „muzyką alternatywną” jest wyjątkowo rozproszona, a autorami są przede wszystkim osoby niezwiązane zawodowo z tego rodzaju działalnością. Większym zainteresowaniem darzy się tu taką twórczość, której bliżej do mainstreamu popkultury. Większość podsumowań wskazuje przede wszystkim płyty z dziedziny szeroko pojętego avant-popu, a nawet po prostu popu, którego kwalifikacja do alternatywy jest sprawą dyskusyjną.

  • W 2011 roku nie osłabło zainteresowanie twórczością Krzysztofa Komedy, tym bardziej, że w mijała wówczas 80. rocznica jego urodzin. Najważniejszym akcentem komedowskim była płyta Leszka Możdżera pt. Komeda, która osiągnęła status „platynowej” i w ankiecie „Jazz Forum” – Albumu Roku; on sam otrzymał tytuły Muzyka Roku i najlepszego pianisty.

  • W roku 2012 można było dojść do wniosku, że nasi jazzmani obojga płci są gorącymi miłośnikami poezji.

  • Night in Calisia, dzieło pianisty Włodka Pawlika, nagrane w 2011 roku w Studiach Polskiego Radia w Warszawie przez jego trio (Paweł Pańta, kontrabas i Cezary Konrad, perkusja), trębacza Randy’ego Breckera (USA) i orkiestrę Filharmonii Kaliskiej pod Adamem Klockiem, ale wznowiona w 2013 roku z przeznaczeniem na rynek amerykański, przyniosło w styczniu 2014 roku ogromny sukces: nominację i zdobycie prestiżowej nagrody Grammy w kategorii Best Large Jazz Ensemble Award, pierwsze tak wysokie wyróżnienie w historii jazzu w Polsce! Inicjatorem tego projektu był Adam Klocek.

  • Do najciekawszych płyt roku 2015 należy najnowszy krążek Kwintetu Zbigniewa Namysłowskiego Polish Jazz? Yes!, zawierający utwory szczególnie mocno inspirowane przez polski folklor. Wraz ze swym synem, puzonistą Jackiem Namysłowskim, Sławkiem Jaskułke, Pawłem Puszczało (nowa nadzieja kontrabasu!) i Grzegorzem Grzybem Namysłowski konsekwentnie podąża swą trudną, bo skrajnie oryginalną, zarazem ciekawą drogą. Osobne miejsce w bogatej polskiej fonografii jazzowej 2015 roku zajmuje CD Złote myśli kobiety pianistki i kompozytorki Małgorzaty Maliszczak, która dopisała muzykę do szeregu wierszy znanych poetek i dała do zaśpiewania Lorze Szafran, Beacie Przybytek, Agnieszce Mali i Mietkowi Szcześniakowi. Jest to kontynuacja nurtu „jazz i poezja”. Adam Baruch nazwał tę płytę „klejnotem”.

  • W 2014 ukazało się mnóstwo ciekawych płyt. Do najlepszych zaliczam znakomity CD Old Land trębacza Piotra Wojtasika (wyd. So Jazz), w towarzystwie mistrzów: Kirka Lightsaya, Billy’ego Harpera i Billiy’ego Harta.

Kategorie

Chmura Tagów

Wyszukiwana fraza