W roku 2011 wzbudzili swą muzyką szersze zainteresowanie kompozytorzy: Wojciech Blecharz, Jagoda Szmytka i Marcin Stańczyk.

Tak jak w kilku poprzednich latach, wśród licznych w roku 2012 prawykonań utworów polskich zwracały uwagę dokonania twórców młodych, liczących mniej niż 40 lat. W omówieniach koncertów i festiwali najczęściej powtarzały się nazwiska kompozytorów, którzy należą do czołówki młodszej generacji: Wojciech Blecharz, Stanisław Bromboszcz, Aleksandra Gryka, Paweł Hendrich, Maciej Jabłoński, Dobromiła Jaskot, Aleksander Kościów, Sławomir Kupczak, Andrzej Kwieciński, Aleksander Nowak, Dariusz Przybylski, Marcin Stańczyk, Jagoda Szmytka, Agata Zubel, Wojciech Ziemowit Zych. Do tej niepełnej listy warto dodać kilku innych twórców: Dominik Karski, Justyna Kowalska-Lasoń, Tomasz Jakub Opałka, Sławomir Wojciechowski, Joanna Woźny i Artur Zagajewski.

Dzięki festiwalom i innym wydarzeniom koncertowym, konkursom oraz nagraniom swą obecność na polskiej scenie muzyki współczesnej wyraźnie zaznaczyli młodzi kompozytorzy: Piotr Peszat, Marta Śniady, Agnieszka Stulgińska, Mikołaj Laskowski i Jacek Sotomski.

W dzisiejszej muzyce polskiej trudno byłoby mówić o dominacji pewnej postawy estetycznej tak, jak niegdyś można było wskazać na przewagę zainteresowań sonorystyką bądź fascynację prostotą lub tendencjami neoromantycznymi.

Do najbardziej spektakularnych zagranicznych sukcesów polskich kompozytorów w 2013 roku zaliczyć należy pierwszą nagrodę Marcina Stańczyka na Toru Takemitsu Award – największym i najbardziej prestiżowym konkursie kompozytorskim w Japonii, zdobytą za utwór SIGHS – hommage à Fryderyk Chopin (jurorem jednoosobowej komisji był w roku 2013 sir Harrison Birtwistle), oraz najwyższą notę dla kompozycji Agaty Zubel Not I na sopran, zespół instrumentalny i elektronikę do tekstu dramatycznego monologu Samuela Becketta na 60. Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów w Pradze.

Z nowych polskich oper 2011 roku chyba największe zainteresowanie wzbudziła Madame Curie Elżbiety Sikory. Utwór zamieszkałej w Paryżu gdańskiej kompozytorki miał prawykonanie 15 listopada w Paryżu w Sali UNESCO, w Operze Bałtyckiej pokazany został 25 listopada.

Młodzi kompozytorzy polscy zaznaczyli swą obecność na międzynarodowej scenie muzyki współczesnej: utwory Agaty Zubel wykonywał m.in. Klangforum Wien – w dość powszechnej opinii monograficzny koncert kompozytorki w wykonaniu austriackiego zespołu był najciekawszą spośród prezentacji twórczości młodych na festiwalu „Sacrum Profanum” w Krakowie.

W roku 2015 miało miejsce kilka ważnych inscenizacji współczesnych oper kompozytorów polskich. Niewątpliwie najżywszy oddźwięk wzbudziło prawykonanie 26 czerwca Czarodziejskiej góry Pawła Mykietyna według powieści Tomasza Manna, które odbyło się w ramach festiwalu „Malta” w Poznaniu. Współtwórcami dzieła byli reżyser Andrzej Chyra, dramatopisarka Małgorzata Sikorska-Miszczuk oraz artysta sztuk wizualnych Mirosław Bałka.

Wśród licznych prawykonań nowych utworów polskich w roku 2014 ważnym wydarzeniem stało się wykonanie IV Symfonii Henryka Mikołaja Góreckiego - dzieła, które miało zabrzmieć po raz pierwszy w roku 2010 w Londynie, lecz kompozytor nie zdążył go w całości zinstrumentować (zmarł 20 listopada 2010). Pracę tę dokończył Mikołaj Górecki, syn kompozytora.

Cechą wielu polskich oper wykonanych po raz pierwszy w roku 2016 było wykraczanie poza charakterystyki gatunku, w stronę multimediów, poprzez nietypowe miejsca wykonań. Wiele ze scenicznych propozycji młodych kompozytorów obywało się bez, niegdyś niezbędnych, atrybutów, jak fabuła, gra aktorska czy dekoracje.

Najważniejszą premierą 2016 roku był czerwcowy Tristan i Izolda w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w inscenizacji Mariusza Trelińskiego. Niezależnie od krytycznych recenzji pod adresem realizacji czy wykonawców tytułowych ról (Melanie Diener i Jay Hunter Morris), dostrzec trzeba, że był to pierwszy po 48 latach pokaz na scenach polskich tego największego dramatu miłosnego w dziejach opery.

Muzyka współczesna na świecie wiele zawdzięcza działającym już niekiedy od kilkudziesięciu lat (London Sinfonietta, Ensemble Intercontemporain, Ensemble Modern) orkiestrom kameralnym, złożonych przeważnie z wyspecjalizowanych w nowej muzyce solistów, które dzięki stabilnym warunkom zatrudnienia muzyków i możliwości częstego występowania na koncertach osiągnęły poziom niedostępny wykonawcom nową muzyką parającym się tylko sporadycznie. Również w Polsce nie brak muzyków pragnących poświęcić się wykonywaniu nowszej twórczości oraz studiowaniu specyficznych problemów z nią związanych – w sprzyjających warunkach mogliby oni pozostawać do dyspozycji polskich kompozytorów oraz systematycznie zaznajamiać polskie środowisko muzyczne oraz szersze kręgi słuchaczy z ważnymi osiągnięciami muzyki na świecie.

[w kolejności chronologicznej] XIV Forum Lutosławskiego (12-18 lutego)Obok Lutosławskiego bohaterem Forum w roku 2011 był Paweł Mykietyn, kompozytor-rezydent Filharmonii Narodowej w sezonie 2010/11 (podtytuł Forum brzmiał „Od Ravela do Mykietyna&rdq...

Ważnym miejscem prezentacji nowych dokonań kompozytorów polskich są festiwale, zwłaszcza poświęcone w całości lub w znacznej części muzyce współczesnej. Obok prawykonań przyniosły one wiele wydarzeń związanych z wykonaniami uznanych już pozycji polskiej muzyki współczesnej.

Utwory młodego pokolenia polskich kompozytorów nie trafiają w próżnię. Dzieje się tak za sprawą coraz silniej rozwijanej „infrastruktury”, szczególnie poprzez repertuar młodych zespołów wykonawczych oraz nowe miejsca koncertowe i festiwalowe. Ostatnie dwie dekady stoją pod znakiem bardzo silnego otwarcia się wykonawców, szczególnie młodych, na repertuar współczesny. Wydaje się, że definitywnie przestał istnieć mit o muzyce trudnej i do grania niewdzięcznej, którą nie ma sensu się zajmować.