Z wielkich festiwali 2011 roku najciekawiej zaprezentował się „Chopin i jego Europa” organizowany przez NIFC, którego program, mimo obstrukcji ze strony ówczesnego dyrektora naczelnego, udało się skonstruować atrakcyjnie. Pojawiło się wiele wielkich osobow...

W większości najważniejszych festiwali muzyka polska się pojawia; oczywiście proporcje i liczba dzieł zależą od pomysłu i inwencji szefów artystycznych, profilu czy pozyskanych do uczestnictwa wykonawców.

Repertuar orkiestr rzadko obejmuje muzykę barokową, w naszych czasach już zupełnie niemal przyporządkowaną zespołom instrumentów historycznych specjalizujących się w tzw. wykonawstwie historycznie poinformowanym. Wyjątkiem są koncerty Vivaldiego, na...

Jeśli pominąć tutaj Chopina, którego 200. rocznica urodzin obchodzona była przez ponad rok, w repertuarach polskich filharmonii dominuje twórczość Mieczysława Karłowicza i Karola Szymanowskiego oraz Grażyny Bacewicz. Dobrze reprezentowane są również utwory: Wojciecha Kilara, Krzysztofa Pendereckiego, Witolda Lutosławskiego i Henryka Mikołaja Góreckiego oraz Krzesimira Dębskiego.

Oprócz działających w kraju 11 instytucjonalnych teatrów operowych, w panoramie przedsięwzięć odwołujących się do szeroko pojętego funkcjonowania muzyki w kontekście scenicznym należy wymienić 6 teatrów muzycznych (Gdynia, Gliwice, Lublin, Łódź, Warszawa, Wrocław), jeden teatr impresaryjny bez własnej siedziby (Mazowiecki Teatr Muzyczny Operetka im. Jana Kiepury, Warszawa) oraz Krakowską Operę Kameralną, która działa od roku 1991, ale dopiero od 2000 dysponuje stałą siedzibą.

Codzienne życie polskich instytucji muzycznych w 2015 roku zdominował 17. Konkurs Chopinowski. Przed jego rozpoczęciem na licznych estradach prezentowali się polscy uczestnicy, a po zakończeniu na recitale i koncerty zapraszano laureatów i najlepszych naszych pianistów. Oprócz Szymona Nehringa był to przede wszystkim Krzysztof Książek.

Pierwszeństwo w 2015 roku należy oddać obchodzącej 50-lecie „Wratislavii Cantans”. Jubileusz miał szczególny charakter, zbiegł się z otwarciem wrocławskiego Narodowego Forum Muzyki.

Przypadającą w 2015 roku 250. rocznicę teatru publicznego w Polsce dostrzegły sceny operowe. Nie mogło zabraknąć premiery Krakowiaków i Górali ojca polskiego teatru, Wojciecha Bogusławskiego z muzyką Jana Stefaniego. Spektakl na scenie kameralnej Opery Narodowej zrealizował w marcu Jarosław Kilian.

Rok 2014 miał jednego bohatera w roli głównej. To Andrzej Panufnik. Setna rocznica jego urodzin stała się okazją do przypomnienia samego twórcy, a zwłaszcza tworzonej przez niego muzyki, gdyż ogromna jej część była przez lata nieobecna w naszym życiu muzycznym. W roku 2014 roku utwory Panufnika grano jednak nie tylko w Polsce, ale i w świecie, m. in. na prestiżowych koncertach w Londynie i Berlinie.

2014 był to rok stabilizacji personalnej i dalszego poszerzania oferty repertuarowej obserwowanej na polskich scenach od kilku sezonów, wyrażającej się zarówno w sięganiu po dzieła rzadko wystawiane, jak i po reżyserów wychodzących poza tradycyjną konwencję teatralną. Z drugiej jednak strony wielu dyrektorów nadal troszczy się o widza o bardziej konserwatywnych gustach.

Kalendarz festiwalowy zdominowały w 2014 roku imprezy renomowane i o własnej tradycji.

To był rok dyrygenckich jubileuszy. Rozpoczął się świętem Agnieszki Duczmal, która w styczniu obchodziła w Poznaniu 70. urodziny. Najhuczniej i najdłużej obchodzono 80. urodziny Jerzego Maksymiuka. Nie zapomniano też 90. urodzinach Jana Krenza, mimo że artysta wycofał się już z czynnego życia koncertowego.

Wyjątkowo atrakcyjny okazał się w 2016 roku program Narodowego Forum Muzyki we Wrocławiu. Nowa sala koncertowa o świetnych warunkach akustycznych wydaje się wręcz kusić słynne orkiestry do odwiedzin tego miasta. Na dodatek Wrocław był w 2016 roku Europejsk...

Życie festiwalowe 2016 roku z rozmachem rozpoczął jubileuszowy, 20. Wielkanocny Festiwal Ludwiga van Beethovena (12–25 marca). Na inaugurację wybrano IX Symfonię patrona, przygotowaną przez zespoły Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Jacka Kaspszyka, ...

Na szczególną uwagę w 2013 roku zasługują dokonania polskich twórców za granicą w dziedzinie opery. Znakomicie przyjęta – nie tylko przez niemiecką krytykę – została premiera Kobiety bez cienia Richarda Straussa, którą w Bayerisches Staatsoper w Monachium wystawił Krzysztof Warlikowski. Wydarzeniem była też wrześniowa premiera Eugeniusza Oniegina Piotra Czajkowskiego na inaugurację sezonu w Metropolitan Opera w Nowym Jorku.