• Utwory młodego pokolenia polskich kompozytorów nie trafiają w próżnię. Dzieje się tak za sprawą coraz silniej rozwijanej „infrastruktury”, szczególnie poprzez repertuar młodych zespołów wykonawczych oraz nowe miejsca koncertowe i festiwalowe. Ostatnie dwie dekady stoją pod znakiem bardzo silnego otwarcia się wykonawców, szczególnie młodych, na repertuar współczesny. Wydaje się, że definitywnie przestał istnieć mit o muzyce trudnej i do grania niewdzięcznej, którą nie ma sensu się zajmować.

  • Udział wydatków na kulturę w budżecie państwa w ciągu ostatnich trzech lat wzrasta i wynosił kolejno w 2008 roku 0,69% (co przełożyło się na kwotę 2 220 010 000 zł), w 2009 – 0,73% (czyli 2 448 896 000 zł) i w 2010 – 0,75% (2 722 956 000 zł).

  • Coraz częściej podnoszone są ostatnio głosy, że muzyczna współczesność dziś jest gdzie indziej niż w partyturach kompozytorów legitymujących się dyplomami wyższych uczelni, że koncert symfoniczny, kameralny lub recital choćby najbardziej modernistycznych czy postmodernistycznych pieśni na sopran i fortepian to zjawisko retro, bo dziś… współczesność jest gdzie indziej. Na koncertach (imprezach?) DJ-ów, improwizowanej elektroniki, garażowej produkcji „niezależnej”. Produkcje tej sceny coraz intensywniej strategią osmozy wnikają w festiwale muzyki nowej. Jak mantra powtarzane jest i powielane przeświadczenie, że nie ma podziału na kulturę wysoką i kulturę niską, bo ona jest jedna – albo dobra, albo dobra inaczej. Jeśli istotnie tak jest, rozsypuje się w pył wizja kultury, którą w naszej europejskiej przestrzeni muzyki zapoczątkował Perotin Wielki, w paryskiej katedrze Notre Dame grający swe organum Viderunt omnes

  • Zgodnie z sprawozdaniem Ministerstwa Finansów z wykonania budżetu państwa w 2015 roku w części 24. wydatków tj. „Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego” widnieje kwota w wysokości 3 245 118 000 zł (w 2014 roku: 2 991 054 000 zł, wzrost o 8,5 %), przy czym największy udział w powyższej sumie miały koszty ponoszone w dziale 921. budżetu (1 690 012 000 zł). 

  • Łańcuch XII (Warszawa, 25 stycznia - 7 lutego)Jak co roku muzyka patrona Festiwalu ukazana została w rozmaitych kontekstach, które w roku 2015 stworzyły kameralne utwory Bartóka i Beethovena, muzyka skandynawska, dzieła powiązane z tragedią I...
  • Zgodnie z ustawą budżetową na rok 2012 (DzU z dnia 15 marca 2012 roku, poz. 273) w części 24 budżetu państwa „Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego” zaplanowano wydatkowanie kwoty łącznej 2 882 886 000 zł.

  • [w kolejności chronologicznej] Łańcuch XI (26 stycznia – 9 lutego)Na Festiwalu, którego osią jest twórczość Witolda Lutosławskiego, drugim najczęściej wykonywanym kompozytorem był w roku 2014 Andrzej Panufnik: zabrzmiały cztery jego ut...
  • Zgodnie z ustawą budżetową na rok 2013 (Dz.U. z dnia 5 lutego 2013 roku, poz. 169) w części 24 budżetu państwa „Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego” zaplanowano wydatkowanie kwoty łącznej 2 926 940 000 zł (w 2012 roku: ...
  • [w kolejności chronologicznej] Łańcuch XIII (Warszawa, 31 stycznia – 13 lutego)Tematem festiwalu były muzyczne przyjaźnie Witolda Lutosławskiego. Muzyka patrona wydarzenia zabrzmiała w towarzystwie utworów m.in. Konstantego Regameya, Andrzeja...
  • Zgodnie z ustawą budżetową na rok 2014 (Dz. U. z dnia 24 stycznia 2014 r., poz. 162) w części 24. budżetu państwa „Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego” wydatkowano  kwotę w łącznej wysokości 2 991 054 000 zł (w 2013 rok...
  • Zasadnicze tezy i obserwacje poczynione w stosunku do roku 2012 można również odnieść do kolejnego. Ani obecność muzyki dawnej w repertuarach filharmonicznych, ani zestaw cyklicznych wydarzeń artystycznych, nie uległ zasadniczej zmianie.

  • Zgodnie z obwieszczeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 6 maja 2016 r.[1] dotacja podmiotowa dla państwowych instytucji kultury podległych MKDiN w 2016 roku wyniosła 692 093 000 zł (w 2015 roku: 628 758 000 zł, wzrost ...
  • Polskie wykonawstwo historyczne skupia się wciąż wokół przeglądów festiwalowych, w większości organizowanych przez prawdziwych zapaleńców, borykających się z mnóstwem kłopotów natury logistycznej i finansowej. Artystom trudno się zakotwiczyć w głównym nurcie koncertowym, a „oswojone” już miejsca znajdują się często z dala od dużych ośrodków kultury, co ogranicza ich dostępność dla szerszej publiczności. „Odświętność” tych wydarzeń utrudnia uplasowanie wykonawstwa historycznego w szerszym kontekście artystycznym, spycha wykonawców na margines polskiego życia muzycznego.

  • Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego jest dysponentem utworzonego w oparciu o Ustawę o grach i zakładach wzajemnych z dnia 29 lipca 1992 r. (DzU z 2004 r., nr 4, poz. 27) Funduszu Promocji Kultury, z którego środków są finansowane m.in. dotacje przyznawane w ramach Programów Ministra. Wśród Programów zasadniczo największe znaczenie dla finansowania działalności środowiska muzycznego (zarówno samorządowych instytucji kultury, jak i organizacji pozarządowych) ma program „Wydarzenia artystyczne” (w 2008: „Promocja twórczości”), wraz z wydzielonym od 2010 roku priorytetem „Muzyka”, oraz w części program „Edukacja kulturalna”.

  • Sytuacja muzyki dawnej w Polsce jest pochodną wielu czynników: sposobu finansowania, niewielkiej liczby regularnie koncertujących zespołów, systemu szkolnictwa muzycznego, słabego dostępu do wydawnictw fachowych, edycji nutowych i instrumentów, niedostatecznego upowszechniania wyników badań naukowych. Zaledwie kilkanaście zespołów specjalizujących się w tego typu muzyce prowadzi w miarę stałą działalność koncertową.

Kategorie

Chmura Tagów

Wyszukiwana fraza