Ostatnie lata przyniosły wyraźną poprawę w ilości wydawanych w Polsce płyt z polską muzyką współczesną – dziś można mówić co najwyżej o poszczególnych brakach w jej płytowej dokumentacji, nie zaś o absolutnym braku.

Tak jak w latach poprzednich, największym wydawcą płyt z polską muzyką współczesną był DUX – następujące pozycje wydawnictwa wyróżnione zostały nagrodą „Fryderyk 2012”: Krzysztof Baculewski – Utwory chóralne (Camerata Silesia, Concerto Polacco); Wojciech Kilar – Koncert fortepianowy, Preludium chorałowe, Orawa (Peter Jablonski, Polska Orkiestra Radiowa), Piotr Moss – Symphonie concertante, Adagio III, Portraits (różni wykonawcy).

Repertuar polskiej muzyki dawnej pojawia się w katalogach firm płytowych dosyć nieregularnie i w niewielkim zakresie. Nie istnieją kolekcje ani antologie polskiej muzyki dawnej. Wiele nagrań polskiej muzyki dawnej wydanych w przeszłości przez Polskie Nagrania nie doczekało się kompaktowej reedycji.

W 2015 roku ukazało się kilka bardzo cennych rejestracji muzyki dawnej z udziałem polskich artystów.

W 2011 roku w muzyce alternatywnej w zakresie fonografii bezapelacyjnym zwycięzcą rankingów jest Michał Jacaszek z płytą Glimmer, co wiąże się także z tym, że płyta ta wywołała spore zainteresowanie za granicą.

Wśród nagrań wyróżnionych w roku 2015 Nagrodą Muzyczną Fryderyk dominowały płyty z muzyką współczesną. Za najlepsze nagranie muzyki polskiej uznano album Where are you z utworami kompozytorów warszawskich w wykonaniu sekste...

Najważniejsze wśród festiwali alternatywy roku 2011 to krakowski "Unsound" oraz katowicki "Off".

Nagrodę Fryderyk 2014 w kategorii muzyki współczesnej otrzymał Piotr Moss za płytę Chagall For Strings w wykonaniu Opium String Quartet i Jadwigi Rappé (CD Accord). Nominacje w tej kategorii uzyskali Agata Zubel (za album el D...

Taniec współczesny w Polsce animowany jest przede wszystkim dzięki stałej obecności w programach festiwali krajowych i międzynarodowych. Również dla baletu ta formuła nabiera coraz istotniejszego znaczenia jako urozmaicenie repertuaru i okazja do zaproszenia zagranicznych zespołów. W 2011 odbyły się kolejne edycje tych imprez, które od lat pełnią funkcję głównych scen i miejsc aktywizujących środowisko, kontynuowane były także przedsięwzięcia o relatywnie krótkiej historii oraz pojawiły się nowe inicjatywy.

Nagrodę Fryderyk 2016 w dziedzinie muzyki współczesnej zdobyło nagranie DVD Symphony of Providence Pawła Łukaszewskiego (DUX). Za najlepszy album polski za granicą uznano wydaną przez Deutsche Gramophon rejestrację Koncertu fortepianowego oraz II Sy...

Z największych wydarzeń artystycznych 2012 w ramach festiwali należałoby wymienić wizytę Tanztheater Bremen w ramach 9. Poznańskiej Wiosny Baletowej z rekonstrukcją spektaklu Reinhild Hoffmann Callas, Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca w Lublinie i Dni Sztuki Tańca.

Rok 2016 rozpoczął się od ukazania dwupłytowego albumu przygotowanego przez Warner Music Polska z okazji 80. urodzin Jerzego Maksymiuka. Na pierwszej płycie znalazły się dawne nagrania jubilata z Polską Orkiestrą Kameralną, wydobyte z archiwów Polskich Nag...

Festiwale tańca jak zawsze zapewniły wizyty znakomitych zespołów i twórców z całego świata. Mogliśmy oglądać m.in. zespół Billa T. Jonesa (Festiwal Rozdroże), Cullberg Balet (Dni Sztuki Tańca), Needcompany (Maltafestival), ...

W latach 90. za sprawą przeobrażeń na rynku prasy całkowicie zmienił się obszar funkcjonowania krytyki muzycznej. Tygodniki „społeczno-kulturalne”, zmieniając formaty i szaty graficzne, podjęły grę o zdobycie jak największej liczby odbiorców, co w szczególny sposób odbiło się na poziomie relacjonowania i komentowania sztuki wyższej. Powstał syndrom „tabloidyzacji” prasy, dotąd postrzeganej jako opiniotwórcza. Zniknęły więc z dzienników recenzje koncertów, poważnie skurczyły się komentarze na temat muzycznych festiwali. Z jednej więc strony już w latach 90., a szczególnie po roku 2000, można zauważyć bujny wzrost ilościowy na rynku prasy, z drugiej strony wtedy właśnie miesięcznik „Znak” pyta na swej okładce: „Czy krytyka umiera?”.

Międzynarodowe festiwale jak zawsze zapewniły obecność na polskiej scenie największych nazwisk światowego tańca. W 2015 roku największe emocje wzbudziły niewątpliwie pokazy spektakli Company Wayne McGregor oraz Paul Taylor Dance Company, niemniejsze pojawienie się legendy niemieckiego tańca współczesnego – Susanne Linke czy belgijskiej grupy Ultima Vez.