2011 - "to był znakomity rok w polskiej muzyce"
Krytyka w obszarze zjawisk nazywanych „muzyką alternatywną” jest wyjątkowo rozproszona, a autorami są przede wszystkim osoby niezwiązane zawodowo z tego rodzaju działalnością. Większym zainteresowaniem darzy się tu taką twórczość, której bliżej do mainstreamu popkultury. Większość podsumowań wskazuje przede wszystkim płyty z dziedziny szeroko pojętego avant-popu, a nawet po prostu popu, którego kwalifikacja do alternatywy jest sprawą dyskusyjną.
Obok płyt raperów Łony lub Mesa na blogach „alternatywnych” pisze się także o płytach z muzyką poważną. Andżelika Kaczorowska na portalu www.screenagers.pl, wśród wielu wskazań z dziedziny „rozrywki”, ogłosiła „rok rehabilitacji akordeonu”, przytaczając wykonanie I Symfonii Krzanowskiego na "Warszawskiej Jesieni". Zwykle sięganie po muzykę poważną dotyczy jednak elektroniki i innych rodzajów twórczości raczej odległych od idiomu filharmonicznego.
By zacząć od uogólnień, portal Uwolnij Muzykę! ogłosił: „To był znakomity rok w polskiej muzyce”. Wojtek Zrałek-Kossakowski uznaje za znaczące, że Macio Moretti otrzymał Paszport Polityki w dziedzinie muzyki popularnej: „Także w Polsce zaciera się granica między tym, co zwykło nazywać się muzycznym mainstreamem, a tym, co nosi zazwyczaj nazwę muzyki eksperymentalnej” i tę tendencję odnosi nawet do dokonań Maryli Rodowicz (Buty 2, Universal Music Polska 2011). Zauważa też, że „nawet jeśli bardzo nieśmiało, to jednak coraz wyraźniej pojawia się w naszym kraju nowy język pisania o muzyce”. W dziedzinie piśmiennictwa dostrzeżono książkę Aleksa Rossa Reszta jest hałasem (Tłum. Aleksander Laskowski, Państwowy Instytut Wydawniczy 2011), która jednak otrzymała także negatywne recenzje − z perspektywy dokonań muzyki XX wieku jest to „apologia twórców »reakcyjnych« kosztem uznanych mistrzów postępu” (Marcin Krajewski Fałszywy konsonans, „dwutygodnik.com” 77/2012).
Antoni Beksiak Muzyka alternatywna,
w: Muzyka polska 2011. Raport roczny, Warszawa 2013