W Polskim Radiu pierwsze stałe cykle audycji poświęcone muzyce dawnej to połowa lat 70. Ewa Obniska przedstawiała niedostępne wówczas szerokiej publiczności nagrania zagranicznych zespołów, omawiając utwory w szerokim kontekście historycznym i kulturowym, skupiając się również na tłumaczeniu problematyki związanej z tym rodzajem wykonawstwa. Wiktor Aleksander Brégy prezentował pierwsze w dziejach fonografii rejestracje barokowych oper.

Znacząca część wydatków na kulturę poza budżetem państwa pochodzi z budżetów jednostek samorządu terytorialnego. Chcąc pozyskać dane finansowe dotyczące budżetów zwrócono się do wszystkich urzędów marszałkowskich, dyspon...

Dwójka od wielu lat zajmuje czołowe miejsce w polskim eterze pod względem oferty programowej skupiającej się na kulturze wysokiej. W strukturze gatunkowej programu muzyka zajmuje pierwszą pozycję – w roku 2012 stanowiła 62,1% całkowitego czasu emisji. W porównaniu z rokiem 2011 odnotowano spadek o 2,1 punktów procentowych, wynikający ze zwiększenia ilości słowa i publicystyki w audycjach muzycznych (w roku 2011 – muzyka zajmowała 64,2% czasu emisji). Spadek liczby godzin emitowanej muzyki (wszystkich gatunków) był więc minimalny.

Znacząca część wydatków na kulturę poza transferami z budżetu państwa pochodzi z budżetów jednostek samorządów terytorialnych. Chcąc pozyskać dane finansowe dotyczące wydatków na kulturę w tym muzykę miast wojewódzkich zw...

Nawiązując do słownikowego sensu wyrazu „alternatywny”, rozumie się przezeń twórczość, która stanowić może kontrpropozycję wobec treści klasyfikowanych jako mainstream, aczkolwiek funkcjonuje w pokrewnym obszarze stylistycznym i charakteryzują ją wspólne inspiracje i podobne cele artystyczne. Muzyka alternatywna powstaje zwykle w poczuciu pewnego istotnego braku, wyczerpania, w opozycji wobec konserwatyzmu. Bardzo często wiąże się z brakiem możliwości przemówienia, wywołanym monopolizacją rynku i środków przekazu przez koncerny i organizacje muzyków. Pozwala zaistnieć odrębnemu środowisku i ukazać inne, kontrastowe spojrzenie na rudymenty. Termin ten krzyżuje się z innymi określeniami, jak „podziemie”, „off”, „niezależny”.

Instytucje muzyczne W 2012 roku zwiększyła się nieznacznie liczba teatrów i instytucji muzycznych w Polsce (o 0,6% w porównaniu z poprzednim rokiem) i odbyła się podobna liczba przedstawień i koncertów, czyli 54 100 spektakli (wzros...

Jednym z efektów przewartościowań ostatnich dwóch dekad jest postrzeganie współczesnej muzyki poważnej, zwłaszcza tej powstającej od lat 50. XX wieku, jako zjawiska w znacznym stopniu oderwanego od historycznej muzyki poważnej („...

W 2012 roku aż 86,7% dorosłych Polaków nie było ani razu na koncercie muzyki poważnej, 6,4% słuchało muzyki poważnej na żywo tylko raz, 5,3% – kilka razy, a jedynie 1,6% – wiele razy.

Swobodna improwizacja jest ideą twórczą powstałą na skrzyżowaniu konsekwencji freejazzowych przełomów lat 60. oraz dokonań twórczości kompozytorskiej drugiej połowy XX wieku, w szczególności w jej aspekcie antydeterministycznym,...

Z badania zleconego CBOS przez Instytut Muzyki i Tańca w miesiącu poprzedzającym rozpoczęcie Roku Witolda Lutosławskiego dowiadujemy się, że 39,9% dorosłych Polaków na pytanie: „Czy wie Pan(i), kim był Witold Lutosławski?” udzieliło odpowiedzi: „Wiem, był kompozytorem”. Wyraźnie częściej były to osoby w wieku od 55 do 64 lat (57% badanych); zwraca uwagę alarmujący fakt, że tylko 11% najmłodszych badanych (18–24 lata) odpowiedziało prawidłowo.

Na Zachodzie interesującym zjawiskiem, związanym z przekształceniami w hierarchii sztuk, jest pojawienie się postaci „twórcy totalnego” – artysty, który z równym sukcesem artystycznym działa w obszarze zbliżonym do muzyki rozrywkowej (w szczególności w ramach kultury klubowej), jak w najbardziej „ambitnych” dziedzinach muzyki awangardowej, nierzadko zresztą przybywając z okolic tej pierwszej.

Polacy uczestniczą w wydarzeniach kulturalnych, żeby się zrelaksować i spotkać ze znajomymi, a największą przeszkodę w korzystaniu z kultury stanowi dla nich brak czasu. Respondenci preferują projekcje filmowe, imprezy taneczne, koncerty muzyki popularnej i festiwale muzyczne, a główne źródło informacji na temat wydarzeń kulturalnych to reklamy telewizyjne (34%).

Instalacje, multimedia, interakcje w polskiej perspektywie to bardzo ciekawy temat – nie z powodu szczególnego bogactwa, a jako studium twórczości „bezpańskiej”, niemającej w kraju tradycji i funkcjonującej pomiędzy środowiskami.

Proces zdobywania danych statystycznych odnoszących się do muzyki w Polsce jest dość skomplikowany. Wydaje się, że instytucje badawcze nie doceniają, czy też nawet marginalizują tę sferę.

Rok 2012 okazał się przełomem dla kreatywnego zaplecza sceny alternatywnej. Z powodzeniem działała cała sfera małych wydawnictw, których nie można było zaliczyć ani do fonograficznych gigantów (majors), ani do średniej wielkości oficyn niezależnych. Mowa tutaj o drobnych firmach, które wydają zazwyczaj od kilku do kilkunastu tytułów rocznie, w nakładach rzadko przekraczających 1500 egzemplarzy. Produkują kasety i płyty winylowe, często na wyjątkowym poziomie edytorskim. Część z nich nabiera wręcz charakteru dzieł sztuki.