Nie ulega wątpliwości, iż trójstopniowy system szkolnictwa muzycznego stanowi jeden z najbardziej trwałych i stabilnych fundamentów edukacji muzycznej w Polsce. W opinii niezależnych ekspertów jest on uznawany za jedno z wzorcowych rozwiązań w zakresie kształcenia artystycznego w skali europejskiej. W tym sensie stanowi on rodzaj „polskiej marki” dobrze rozpoznawanej w środowiskach artystycznych w Europie i na świecie.

Jedną z charakterystycznych cech myślenia o systemie edukacji muzycznej w Polsce jest skłonność do traktowania go jako składającego się z dwóch odrębnych i niepowiązanych ze sobą obszarów (powszechnej edukacji muzycznej w szkołach ogólnokształcących i szkolnictwa muzycznego). Jest to oczywiście tendencja nie w pełni słuszna, która w znacznym stopniu ulega już przezwyciężeniu. Nie chodzi tu o zamazywanie specyfiki każdego z nich. Owa specyfika, dostatecznie zresztą wyrazista i dobrze skrystalizowana, jest bowiem „polską jakością”, specyficznie polską „drogą do muzyki”, budzącą zainteresowanie i podziw w wielu krajach świata.

Zawartość Raportu stanowi cenny materiał do poznania stanu świadomości oraz sposobu myślenia i interpretowania rzeczywistości przez kadrę pedagogiczną SM II. Od jej postawy i zaangażowania zależy w decydującym stopniu powodzenie wprowadzanej obecnie reformy. Zgodnie z wynikami badań z zakresu kognitywistycznej psychologii kształcenia wprowadzenie wszelkich zmian w sferze edukacji powinno być poprzedzone kształtowaniem odmiennej świadomości i prawidłowego zrozumienia zjawisk i procesów przez nauczycieli.

W odróżnieniu od relatywnie stabilnej sytuacji w obszarze szkolnictwa muzycznego niższych szczebli, wyższe szkolnictwo muzyczne podlega dziś w Polsce procesowi intensywnych zmian. Są to zmiany głębokie. Wynikają one zarówno z przesłanek specyficznych dla szkolnictwa artystycznego – chodzi tu zwłaszcza o poszerzenie oferty kształcenia i dostosowanie jej do zmian na rynku pracy w zawodach artystycznych oraz zawodach wymagających kwalifikacji artystycznych, co wymaga wypracowania całego szeregu innowacyjnych i nieznanych w naszym kraju rozwiązań organizacyjnych i programowych – a także przesłanek ogólnych, typowych dla całego systemu szkolnictwa muzycznego w Polsce. Mam tu na myśli zwłaszcza zmiany wynikające z wprowadzenia Systemu Bolońskiego oraz wdrażania jego dyrektyw dotyczących budowania Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego, a także związane z tym zmiany w Prawie o szkolnictwie wyższym.

Na ogólną liczbę 16 096 studentów szkół artystycznych w Polsce 5944 (36,93%) to studenci uczelni muzycznych. Stanowią oni drugą pod względem liczebności grupę studentów szkół artystycznych (grupę najliczniejszą stanowią studenci uczelni plastycznych – 7840, co stanowi 48,71% wszystkich studentów szkół artystycznych).

W roku akademickim 2015/2016 studia na kierunkach muzycznych realizowano na 16 nieartystycznych uczelniach wyższych. Było to 11 uniwersytetów (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Uniwersytet Adama Mickiewicza Uniwersytet Jagielloński, Uni...

Prezentowana charakterystyka kierunków muzycznych na wyższych uczelniach nieartystycznych i interdyscyplinarnych powstała na podstawie przekazanych przez szkoły danych dotyczących roku akademickiego 2015/2016. Uzyskane materiały, obejmując...

W roku akademickim 2014/2015 studia na kierunku „Edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej” realizowano na 13 nieartystycznych uczelniach wyższych podległych w sposób bezpośredni Ministerstwu Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Było to...

Poniżej prezentowana charakterystyka powstała w oparciu o przekazane przez uczelnie podległe Ministerstwu Nauki i Szkolnictwa Wyższego dane dotyczące kierunku „Edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej” w roku akademickim 2014/2015. Mat...

Pierwsza klasa klawesynu w polskim szkolnictwie wyższym, prowadzona przez Emmę Altberg, powstała w PWSM w Łodzi w latach 40. XX wieku (prawdopodobnie w roku akademickim 1948/49). Obecnie na uczelniach muzycznych w Polsce prowadzona jest działalność dydaktyczna, naukowa i artystyczna w dziedzinie muzyki dawnej według przyjętych przez każdą uczelnię odrębnych zasad, przy czym przedmiot Zagadnienia wykonawcze muzyki dawnej, obowiązujący w programach wszystkich wyższych uczelni artystycznych w Polsce, zapoczątkował istotne zmiany w sposobie postrzegania muzyki dawnej i jej interpretacji w środowisku akademickim.

Większość spośród polskich uczelni muzycznych prowadzi kształcenie w zakresie wykonawstwa muzyki dawnej. Jedynym wyjątkiem jest Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, która jednak planuje uruchomienie tego rodzaju studiów – w trybie studiów podyplomowych – w roku akademickim 2014/15. Aktualnie istniejące jednostki muzyki dawnej powstały w obecnym kształcie na ogół w ostatnich kilku latach, jednak tradycje jej nauczania sięgają ostatnich dekad XX wieku.

W roku 2015 odbyło się kilka ważnych inicjatyw na polu edukacyjnym, przeznaczonych dla młodych wykonawców muzyki dawnej.

Ważną rolę w kształtowaniu świata tańca spełniają programy edukacyjne, również te wykraczające poza skierowane do specjalistów, liczne warsztaty tańca.

Tradycyjnie już na szeroką skalę odbywały się w ciągu całego 2012 roku warsztaty i szkolenia skierowane zarówno do amatorów (głównie podczas festiwali), jak i profesjonalnych tancerzy, chcących podnieść swoje umiejętności zawodowe.

Tradycyjnie już na szeroką skalę przez cały rok 2013 organizowane były warsztaty i szkolenia skierowane zarówno do amatorów (głównie podczas festiwali tańca), jak i profesjonalnych tancerzy, chcących podnieść poziom swoich umiejętności zawodowych.